Wat waren we op een fijne plek vanochtend in de Immanuel Lutheran Church voor Walnut in Kansas. Eigenlijk vreemd, zo’n kerk in de ‘middle of nowhere’.
Vroeg opgestaan om met mijn zus te videobellen. Tussen al haar afspraken op het werk door had ze even tijd voor het broertje die alle tijd van de wereld heeft. Craig ging vroeg op pad en ik besloot om half acht toch maar mijn voor en achterband te wisselen. De achterband slijt veel sneller. In de kerk was een goede pomp (JoeBlow) die ik wel nodig had voor dit klusje. Uiteindelijk duurde alles met inpakken toch best lang zodat ik om half negen op de fiets zat. Direct ook maar een mail gestuurd naar een fietsenwinkel in Pueblo Colorado om alvast nieuwe banden te bestellen.
Toch weer veel heuvels en het was erg warm. Onderweg kwam ik veel huizen tegen met in de voortuin een tornado schuilkelder. Een had er zelfs een bord bij staan dat hij geen vreemden in zijn schuilkelder wou hebben. Een echte ‘eigen welzijn eerst’ dus.
Het weer bleef echter goed, maar je speurt toch de horizon af op rare dingen. Van honden ben ik nu dus gefocussed op het weer.
Bij Chanute zat ik weer een beetje in de bewoonde wereld. Het was bijna lunchtijd en een goed moment om even naar huis te bellen bij de McDonalds. Eerst met Jeske die aan het koken was, toen met Jeanette die en zware werkdag had en daarna kwam Koen er bij, die als student ook veel ballen in de lucht moest houden. Ik hoef op dit moment alleen maar te fietsen, eten en slapen. Dus van ons vier is mijn leven nu het simpelste, douchen zit er al vaak niet in.
Toen onderweg, de kaart gaf aan dat er 100 kilometer ‘geen service’ was. Dus geen tankstation oid om iets te kopen. Dus ik reed door de ‘middle of nowhere’ en besloot om een podcast te luisteren, immers er was ook bijna geen verkeer en GSM masten waren er wel.
Tussendoor contact gehad met Craig. De campings rond Toronto lake hadden geen water dus fietste ik door naar Toronto. Daar waren alle huizen dichtgespijkerd en ook geen water. Craig had echter toch nog een kraan gevonden, dus ik terug en de tent op gezet op Manns Cove campground. Zwemmen in het meer zag ik niet zitten. De waterstand was laag en het zag er uit als Lake Toxic. Wellicht door alle pesticiden die hier over de landbouwgrond worden uitgesproeid.
Dus rond 6 uur had ik mijn potje gekookt (pasta pesto met broccoli en een verse tomaat) en stond alles klaar voor de overnachting. Nu maar hopen dat de onweer berichten niet uitkomen.
Aantal gereden kilometers 123 met 547 hoogte meters.
