Goede nacht gehad met vreemde dromen en wakker geworden door huilende coyotes rond een uur of 5.
Snel ontbijt gemaakt en de spullen ingepakt, toch maak ik er altijd zo’n zooi van dag ik een half uur later dan Craig de camping verliet. Ik reed door Toronto waar eigenlijk ieder gebouw was dichtgetimmerd. Maar met een mooie zonsopkomst ging ik onderweg naar het westen.
Veel rugwind vandaag en zoals een Amerikaan mij hier al op wees….’thread it as the hand of God’…. Dus ik genoot met volle teugen van dit duwtje in de rug.
Nabij de afslag naar Emporia heb ik even onze Nederlandse gravelrijder Laurens ten Dam alvast aangemoedigd op het bord. Over een maand start in Emporia ‘Unboud’ dat vroeger ‘Dirty Kanza’ heette, de grootste gravelrace door de Flintheuvels van Kansas.
Toen door naar Eureka. Ook daar veel huizen dichtgetimmerd maar ik trof Craig daar weer en we hadden ons tweede ontbijt bij een leuk bakkertje.
Met veel rechte wegen ging het goed. Hier en daar een aantal koeien of paarden in de wei of een kleine ja-knikker die ruwe olie oppompte. Op Highway 54 was er duidelijk een civiele engineer aan het werk geweest die geen fietser was. Fijn ribbels gefreesd op de plek waar je wil fietsen. Rechts ervan is te smal en links ervan is gevaarlijk.
Bij Cassoday was het een keuze… het was 1 uur en Newton was nog 38 mijl, echter er zo storm komen. De weer-app gaf aan dat die rond 5 uur zou komen. Genoeg tijd dus.
Zo’n 7 mijl van Newton kneep ik hem toch wel. De weer-app zei in mijn oor dat het onweer steeds dichterbij kwam ‘lightning 4 miles from your location’ en in eens draaide de wind en zat ik in heel raar weer met draaiende wind midden in een zandstorm. Ik kon maar net de fiets op de weg houden. Ik trapte nog hard door, tot een allerliefste dame (Tess) vroeg of ik hulp nodig had. Ze wou me wel naar Newton brengen. Het was volgens haar erg gevaarlijk op de weg en verderop waren al hagelstenen ter grote van tennisballen door autoruiten gegaan. Dus alles in haar auto en vriendelijk met de kindjes gekletst op de achterbank kwam ik in Newton aan en checkte in in een hotel. Craig volgde niet later, die was ook van de weg gehaald. Super aardig die Amerikanen.
Gereden kilometers 160 (100 mile ride) met 860 hoogte meters en een roadside save op 5 kilometer van de bestemming door mijn reddende engel Tess!
