Om half zeven vertrok ik vanuit het te dure Chedsey Motel in Walden. Vanuit het mooie Breckenridge en Frisco was het een depressief welkom in Walden met autowrakken en dichtgespijkerde panden aan Mainstreet.
Met rugwind en naar beneden vloog ik Walden uit…..’…doeiiiiii’. Toch was het nog best weer klimmen. Het landschap veranderde van bergen naar heuvels met hier en daar nog sneeuw langs de weg. Lange rechte wegen en gigantische vergezichten. Soms stopte ik even om de grootsheid ervan te beseffen. Halverwege ging ik de staatsgrens over met Wyoming.
In Grand Encampment nam ik even pauze in de lokale kroeg 307 Pub and Grub. Enorm leuke zaak. Mijn telefoon waarschuwde me inmiddels voor onweersbuien, dus nadat ik weer opgestapt was ging ik in volle vaart richtig Saratoga.
Tien kilometer voor Saratoga trof ik de eerste echte TransAmer die in Oregon gestart was. Sean Hill vanuit New York was 27 dagen geleden gestart in Seattle en daarna de TransAm route gevolgd.
Iemand tegenkomen die hetzelfde zotte plan volgt geeft een goed gevoel. Het moet dus haalbaar om dit plan tot het einde te vervolmaken.
Na contactgegevens uitgewisseld te hebben vervolgden we onze weg. De lucht betrok nu echt.
Vlak voordat het onweer losbarstte was ik rond half twee bij de St Barnabas Episcopal Church. Een aardige dame liet me binnen. Een fijne bijgebouw bij de kerk stond mij ter beschikking.
In Saratoga zijn warmwater bronnen die gratis toegankelijk zijn. Helaas waren ze dicht ivm het hoge water van de rivier. Dus een beetje in het stadje gehangen… cowboy hoeden gepast en boodschappen gedaan. Met de inhoud van de ‘Family Dollay’ keeg ik geen kook inspiratie, dus een burrito gegeten bij de lokale Mexicaan.
Aantal gereden kilometers 112 met 690 hoogtemeters.
